หนูไม่รู้ว่าทำไมชีวิตของหนูเป็นแบบนี้ มันเหมือนถูกกลั่นแกล้งให้ล้มแล้วล้มอีก
(ขอใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าหนูนะคะ)
ครอบครัวของหนูมีกันอยู่ 4 คน มีพ่อ แม่ พี่ชาย และหนูเป็นน้องคนสุดท้อง
ไม่ได้มีฐานะที่ร่ำรวยอะไร เรียกได้ว่าจนมากกกก เพราะร่วมลำบากกันมาตั้งแต่แรก
พ่อติดยาเสพติด ชอบทำร้ายร่างกายแม่ และพาเพื่อนมามั่วสุมในบ้าน หลายครั้งที่เห็นแม่ร้องไห้
ตอนหนูอยู่ป.1 พ่อถูกจับ แต่ออกมาเขาก็เป็นคนดี ตั้งใจทำมาหากินและรักครอบครัวมากๆ
พ่อจะบอกกับแม่เสมอว่าขอโทษที่เคยทำให้ชีวิตครอบครัวเราต้องลำบาก เขาขอโอกาสแม่ปรับปรุงตัว
ครอบครัวก็เริ่มลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง อาจจะเพราะพ่อทั้งทำงานโรงงานและวิ่งวินด้วยควบคู่กัน
บวกกับแม่ก็ทำงานและเก็บเงินเก่งมากๆ แม่เป็นคนประหยัด ไม่แต่งตัวเพราะอยากให้ครอบครัวสุขสบาย
แม่ทำหน้าที่ของคำว่าแม่ได้ดีมากๆ ดูแลปรนนิบัติคนในครอบครัวได้อย่างดี ไม่มีบกพร่อง
แต่แล้วต่อมาหนูอยู่ม.2 พ่อก็ถูกจับอีกครั้งเรื่องแบงค์ปลอม เป็นคดีความที่นานมากแล้วตั้งแต่สมัยพ่อติดยา
สาเหตุที่คดีมันแดงขึ้นมาเพราะพ่อทำเรื่องขอวีซ่าไปต่างประเทศ เพราะโรงงานจะส่งให้ไปดูงานค่ะ
เงินที่ครอบครัวหนูหามาได้ทั้งหมดต้องนำไปสู้คดี เหลือเงินติดบัญชีของแม่ไม่กี่บาท ตอนนั้นแม่ร้องไห้เสียใจมาก
พ่อก็บอกกับหนูและแม่ว่า ต่อไปนี้จะไม่หาเรื่องเดือดร้อนใจมาให้บ้านเราอีกแล้ว ขอโทษที่เคยเป็นคนไม่ดี
จากนั้นพ่อก็ทำงานหาเงินให้ครอบครัวหนักขึ้นทุกวัน ทุกวัน และในที่สุดพ่อก็ลาออกจากงานเพราะเรื่องภายในบริษัท
พ่อก็เลยยึดอาชีพขับวินที่เคยวิ่งเสริมเป็นงานประจำ และพ่อได้บอกว่าลูกพี่หรือหัวหน้าที่โรงงานเก่าเขาชวนไปทำงาน
บางทีต้องไปต่างจังหวัดหรือต้องทำงานกลางคืนบ้าง แม่ก็ไม่เคยขัดอะไร ขอเพียงแค่พ่อไม่กลับไปทำตัวแบบเดิมก็พอ
เงินที่เคยเกือบหมดตัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนแม่บอกว่าแม่ขอบคุณพ่อมากที่กลับตัวได้และทำเพื่อครอบครัว
จนมากระทั่งวันนึง หนูเรียนอยู่ปวช.3 พ่อจะมาปลุกหนูไปโรงเรียนทุกเช้าก่อนออกไปทำงาน แต่หนูไม่คิดว่านั่นคือครั้งสุดท้าย
พ่อไม่กลับมาอีกเลย พ่อบอกหนูว่า "ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ พ่อไปแล้วนะ พ่อรักหนูนะ"
แม่ก็บอกว่าพ่อโทรหาแม่และพูดว่า "แม่ เขารักแม่นะ" หนูกับแม่คิดว่าพ่อประสบอุบัติเหตุ ก็พยายามออกตามหา
จนแม่ตัดสินไปหาหมอดูคนนึงเขาบอกว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาไปอยู่กับครอบครัวใหม่ของเขาอีกที่หนึ่ง
หนูกับแม่ชอล์กมาก ไม่คิดว่าพ่อจะมีเมียน้อยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อดูรักครอบครัวมากๆ รักจนเราตายใจ
แต่พี่ชายเคยบอกแม่ว่า "เพื่อนผมเห็นพ่อไปกับคนอื่น และร้ายมากนะ" แต่หนูกับแม่ไม่เชื่อ คิดว่าเพื่อนของพี่ชายใส่ร้าย
พี่ชายหนูเสียใจมากจนเอ่ยปากบอกว่า "เห็นไหม เคยบอกแล้วทำไมไม่เชื่อ ไม่เป็นไรเขาจะไปก็ให้เขาไป เราอยู่กันได้"
และหลังจากนั้นมา เมียน้อยของพ่อก็ปรากฏตัวทีละคน มาตีสนิทกับแม่ มาเล่าให้แม่ฟังสาระพัดที่จะทำให้แม่ช้ำใจได้
แม่ หนูและพี่ชายใช้เวลาเป็นปีค่ะกว่าจะลืมเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้ได้ ชีวิตเปลี่ยนไปมากค่ะ พ่อไม่เคยติดต่อมาเลย
หนูเรียนจบปวช.ก็ต้องมาทำงานและเรียนภาคสมทบเพื่อหาเงินเข้าบ้านช่วยเหลือแม่ ส่วนพี่ชายมีครอบครัวแล้วก็ช่วยเราไม่ได้มาก
และต่อมาไม่นาน น้าสาวที่หนูรักและเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตของหนูก็เสียชีวิต ชีวิตหนูก็เหมือนคนไร้ที่พึ่ง
ไม่รู้จะปรึกษาใครเวลาต้องเจอกับปัญหา คุยกับคนอื่นเขาก็ไม่เข้าใจและรับฟังหนูเหมือนน้าสาวคนนี้ ชีวิตค่อนข้างเสียหลัก
แต่หนูก็ยังต้องอดทนและสู้กับชีวิตต่อไปเพื่อตัวเองและแม่ พยายามดิ้นรนทุกอย่างจนเรียนจบปวส.
ชีวิตของหนูมันเดินมาครึ่งทางแล้ว เพราะเรียนจบปวส.แล้วก็มีโอกาสในการทำงานที่มากขึ้นกว่าวุฒิ ปวช.
ในระหว่างที่กำลังรอการเปิดเทอมเรียนป.ตรีนั้น เกิดเหตุการณ์แย่ๆ ขึ้นอีกครั้งในชีวิต "พี่ชายประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต"
หนูไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร ทำไมคนรอบข้างที่หนูรักถึงได้จากกันไปทีละคน ไม่จากเป็นก็จากตาย
หนูกับแม่เสียใจมากกับเหตุการณ์ครั้งนี้เพราะมันเหมือนการถูกตัดแขน ตัดขาออกไปทีละส่วน ชีวิตเหมือนถูกซ้ำเติมอยู่ตลอด
เลิกงานกลับมาก็เห็นแม่นั่งร้องไห้ มองดูรูปพี่ชายทุกวัน เป็นภาพที่หนูไม่คิดว่าจะชีวิตจะเดินมาถึงจุดที่สูญเสียแล้วทุกสิ่ง
หนูไม่เคยทำใจยอมรับได้เลยว่านี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับชีวิตของหนู ตอนนี้หนูมีแค่แม่ เหลือแค่แม่แล้วทั้งชีวิตนี้
ญาติพี่น้องมีค่ะ แต่ยังไงเขาก็ไม่เหมือนคนในครอบครัวของเราหรอกค่ะ ความผูกพันธ์มันต่างกัน ไม่ขอพูดถึงนะคะ
มีแฟนที่ใช้ชีวิตอยู่กินด้วยกันมา กำลังจะหมั้นกันเขาก็เผยธาตุแท้ออกมาค่ะว่าท้ายที่สุดแล้วก็คือคนเห็นแก่ตัว
เขาไม่ต้องการจะแต่งงานกับหนู แต่ต้องการใช้เงินนั้นเพียงคนเดียว(เป็นข้าราชการค่ะ กู้เงินมามีจุดประสงค์ค่ะแต่เขาเปลี่ยนแผน)
และเขามีคนอื่น แถมยังให้แฟนใหม่ของเขามาด่าว่าหนูให้เจ็บหัวใจอีก แต่หนูอโหสิกรรมให้เขานะคะเพราะไม่อยากเจอกันอีก
หนูไม่รู้ว่ามันคือเวรกรรมอะไรที่ทำให้ชีวิตหนูต้องประสบกับปัญหาและเรื่องราวเลวร้ายอยู่เรื่อยๆ อดทนทุกอย่างแต่ก็โดนอีก
คิดแค่ว่ามันต้องดีกว่านี้สิ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแต่ทำไมถึงเจอซ้ำๆ หนูก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะรับมืออะไรกับมันได้บ่อยๆ
บางครั้งคิดอยากตายเหมือนกันนะคะแต่หนูก็ทิ้งแม่ไม่ได้ เพราะแม่ก็เหลือแค่หนูคนเดียวเหมือนกัน
ใครพอจะมีวิธีที่ทำให้ชีวิตมันดีขึ้นบ้างไหมคะ หนูกลัวหนูจะบ้าตายแล้วจริงๆ ค่ะ
ปล.ตอนนี้หนูกำลังเรียนป.ตรี ปีสุดท้ายแล้วค่ะ เรื่องทั้งหมดผ่านมาได้สักระยะแล้ว หนูกับแม่พอทำใจได้บ้างแล้วแต่บางครั้งบางทีคิดแล้วมันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไปทำกรรมอะไรไว้หนักหนาเมื่อชาติปรางไหน
รู้สึกเหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งอยู่ตลอด ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
(ขอใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าหนูนะคะ)
ครอบครัวของหนูมีกันอยู่ 4 คน มีพ่อ แม่ พี่ชาย และหนูเป็นน้องคนสุดท้อง
ไม่ได้มีฐานะที่ร่ำรวยอะไร เรียกได้ว่าจนมากกกก เพราะร่วมลำบากกันมาตั้งแต่แรก
พ่อติดยาเสพติด ชอบทำร้ายร่างกายแม่ และพาเพื่อนมามั่วสุมในบ้าน หลายครั้งที่เห็นแม่ร้องไห้
ตอนหนูอยู่ป.1 พ่อถูกจับ แต่ออกมาเขาก็เป็นคนดี ตั้งใจทำมาหากินและรักครอบครัวมากๆ
พ่อจะบอกกับแม่เสมอว่าขอโทษที่เคยทำให้ชีวิตครอบครัวเราต้องลำบาก เขาขอโอกาสแม่ปรับปรุงตัว
ครอบครัวก็เริ่มลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง อาจจะเพราะพ่อทั้งทำงานโรงงานและวิ่งวินด้วยควบคู่กัน
บวกกับแม่ก็ทำงานและเก็บเงินเก่งมากๆ แม่เป็นคนประหยัด ไม่แต่งตัวเพราะอยากให้ครอบครัวสุขสบาย
แม่ทำหน้าที่ของคำว่าแม่ได้ดีมากๆ ดูแลปรนนิบัติคนในครอบครัวได้อย่างดี ไม่มีบกพร่อง
แต่แล้วต่อมาหนูอยู่ม.2 พ่อก็ถูกจับอีกครั้งเรื่องแบงค์ปลอม เป็นคดีความที่นานมากแล้วตั้งแต่สมัยพ่อติดยา
สาเหตุที่คดีมันแดงขึ้นมาเพราะพ่อทำเรื่องขอวีซ่าไปต่างประเทศ เพราะโรงงานจะส่งให้ไปดูงานค่ะ
เงินที่ครอบครัวหนูหามาได้ทั้งหมดต้องนำไปสู้คดี เหลือเงินติดบัญชีของแม่ไม่กี่บาท ตอนนั้นแม่ร้องไห้เสียใจมาก
พ่อก็บอกกับหนูและแม่ว่า ต่อไปนี้จะไม่หาเรื่องเดือดร้อนใจมาให้บ้านเราอีกแล้ว ขอโทษที่เคยเป็นคนไม่ดี
จากนั้นพ่อก็ทำงานหาเงินให้ครอบครัวหนักขึ้นทุกวัน ทุกวัน และในที่สุดพ่อก็ลาออกจากงานเพราะเรื่องภายในบริษัท
พ่อก็เลยยึดอาชีพขับวินที่เคยวิ่งเสริมเป็นงานประจำ และพ่อได้บอกว่าลูกพี่หรือหัวหน้าที่โรงงานเก่าเขาชวนไปทำงาน
บางทีต้องไปต่างจังหวัดหรือต้องทำงานกลางคืนบ้าง แม่ก็ไม่เคยขัดอะไร ขอเพียงแค่พ่อไม่กลับไปทำตัวแบบเดิมก็พอ
เงินที่เคยเกือบหมดตัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนแม่บอกว่าแม่ขอบคุณพ่อมากที่กลับตัวได้และทำเพื่อครอบครัว
จนมากระทั่งวันนึง หนูเรียนอยู่ปวช.3 พ่อจะมาปลุกหนูไปโรงเรียนทุกเช้าก่อนออกไปทำงาน แต่หนูไม่คิดว่านั่นคือครั้งสุดท้าย
พ่อไม่กลับมาอีกเลย พ่อบอกหนูว่า "ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวไปโรงเรียนสายนะ พ่อไปแล้วนะ พ่อรักหนูนะ"
แม่ก็บอกว่าพ่อโทรหาแม่และพูดว่า "แม่ เขารักแม่นะ" หนูกับแม่คิดว่าพ่อประสบอุบัติเหตุ ก็พยายามออกตามหา
จนแม่ตัดสินไปหาหมอดูคนนึงเขาบอกว่าพ่อยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาไปอยู่กับครอบครัวใหม่ของเขาอีกที่หนึ่ง
หนูกับแม่ชอล์กมาก ไม่คิดว่าพ่อจะมีเมียน้อยเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา พ่อดูรักครอบครัวมากๆ รักจนเราตายใจ
แต่พี่ชายเคยบอกแม่ว่า "เพื่อนผมเห็นพ่อไปกับคนอื่น และร้ายมากนะ" แต่หนูกับแม่ไม่เชื่อ คิดว่าเพื่อนของพี่ชายใส่ร้าย
พี่ชายหนูเสียใจมากจนเอ่ยปากบอกว่า "เห็นไหม เคยบอกแล้วทำไมไม่เชื่อ ไม่เป็นไรเขาจะไปก็ให้เขาไป เราอยู่กันได้"
และหลังจากนั้นมา เมียน้อยของพ่อก็ปรากฏตัวทีละคน มาตีสนิทกับแม่ มาเล่าให้แม่ฟังสาระพัดที่จะทำให้แม่ช้ำใจได้
แม่ หนูและพี่ชายใช้เวลาเป็นปีค่ะกว่าจะลืมเรื่องราวเลวร้ายเหล่านี้ได้ ชีวิตเปลี่ยนไปมากค่ะ พ่อไม่เคยติดต่อมาเลย
หนูเรียนจบปวช.ก็ต้องมาทำงานและเรียนภาคสมทบเพื่อหาเงินเข้าบ้านช่วยเหลือแม่ ส่วนพี่ชายมีครอบครัวแล้วก็ช่วยเราไม่ได้มาก
และต่อมาไม่นาน น้าสาวที่หนูรักและเป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตของหนูก็เสียชีวิต ชีวิตหนูก็เหมือนคนไร้ที่พึ่ง
ไม่รู้จะปรึกษาใครเวลาต้องเจอกับปัญหา คุยกับคนอื่นเขาก็ไม่เข้าใจและรับฟังหนูเหมือนน้าสาวคนนี้ ชีวิตค่อนข้างเสียหลัก
แต่หนูก็ยังต้องอดทนและสู้กับชีวิตต่อไปเพื่อตัวเองและแม่ พยายามดิ้นรนทุกอย่างจนเรียนจบปวส.
ชีวิตของหนูมันเดินมาครึ่งทางแล้ว เพราะเรียนจบปวส.แล้วก็มีโอกาสในการทำงานที่มากขึ้นกว่าวุฒิ ปวช.
ในระหว่างที่กำลังรอการเปิดเทอมเรียนป.ตรีนั้น เกิดเหตุการณ์แย่ๆ ขึ้นอีกครั้งในชีวิต "พี่ชายประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิต"
หนูไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร ทำไมคนรอบข้างที่หนูรักถึงได้จากกันไปทีละคน ไม่จากเป็นก็จากตาย
หนูกับแม่เสียใจมากกับเหตุการณ์ครั้งนี้เพราะมันเหมือนการถูกตัดแขน ตัดขาออกไปทีละส่วน ชีวิตเหมือนถูกซ้ำเติมอยู่ตลอด
เลิกงานกลับมาก็เห็นแม่นั่งร้องไห้ มองดูรูปพี่ชายทุกวัน เป็นภาพที่หนูไม่คิดว่าจะชีวิตจะเดินมาถึงจุดที่สูญเสียแล้วทุกสิ่ง
หนูไม่เคยทำใจยอมรับได้เลยว่านี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับชีวิตของหนู ตอนนี้หนูมีแค่แม่ เหลือแค่แม่แล้วทั้งชีวิตนี้
ญาติพี่น้องมีค่ะ แต่ยังไงเขาก็ไม่เหมือนคนในครอบครัวของเราหรอกค่ะ ความผูกพันธ์มันต่างกัน ไม่ขอพูดถึงนะคะ
มีแฟนที่ใช้ชีวิตอยู่กินด้วยกันมา กำลังจะหมั้นกันเขาก็เผยธาตุแท้ออกมาค่ะว่าท้ายที่สุดแล้วก็คือคนเห็นแก่ตัว
เขาไม่ต้องการจะแต่งงานกับหนู แต่ต้องการใช้เงินนั้นเพียงคนเดียว(เป็นข้าราชการค่ะ กู้เงินมามีจุดประสงค์ค่ะแต่เขาเปลี่ยนแผน)
และเขามีคนอื่น แถมยังให้แฟนใหม่ของเขามาด่าว่าหนูให้เจ็บหัวใจอีก แต่หนูอโหสิกรรมให้เขานะคะเพราะไม่อยากเจอกันอีก
หนูไม่รู้ว่ามันคือเวรกรรมอะไรที่ทำให้ชีวิตหนูต้องประสบกับปัญหาและเรื่องราวเลวร้ายอยู่เรื่อยๆ อดทนทุกอย่างแต่ก็โดนอีก
คิดแค่ว่ามันต้องดีกว่านี้สิ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปแต่ทำไมถึงเจอซ้ำๆ หนูก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ จะรับมืออะไรกับมันได้บ่อยๆ
บางครั้งคิดอยากตายเหมือนกันนะคะแต่หนูก็ทิ้งแม่ไม่ได้ เพราะแม่ก็เหลือแค่หนูคนเดียวเหมือนกัน
ใครพอจะมีวิธีที่ทำให้ชีวิตมันดีขึ้นบ้างไหมคะ หนูกลัวหนูจะบ้าตายแล้วจริงๆ ค่ะ
ปล.ตอนนี้หนูกำลังเรียนป.ตรี ปีสุดท้ายแล้วค่ะ เรื่องทั้งหมดผ่านมาได้สักระยะแล้ว หนูกับแม่พอทำใจได้บ้างแล้วแต่บางครั้งบางทีคิดแล้วมันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไปทำกรรมอะไรไว้หนักหนาเมื่อชาติปรางไหน